Here we are!
Door: Charlotte Dettmers
Blijf op de hoogte en volg Charlotte
29 Januari 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Nu heb ik al vaak op Schiphol gestaan om anderen uit te zwaaien, maar nu was het mijn beurt om richting de douane te stappen. En ondanks het mooie vooruitzicht dat ik zo in Kaapstad zou zijn, viel het me echt zwaar. Zo veel lieve mensen die om je geven die je achterlaat, en dat dringt pas echt door als je voor de laatste keer achterom kijkt. Dus na de paspoortcontrole moest ik ook echt even een paar keer diep ademhalen. Here we go!
De overstap op Londen Heathrow ging eigenlijk verrassend goed. Op het vergeten van mijn incheckpapieren bij het restaurant na dan. Lang leve kopietjes.
Het vliegtuig naar Kaapstad was echt immens groot. Mijn hemel hoe houden ze zoiets zo lang in de lucht vraag ik me dan af. Maargoed na drie films, wat muziek en gesnurk waren we toch echt in Kaapstad geland. KAAPSTAD! Here we are!
Tijdens onze overstap in Londen kregen we een mailtje dat we zelf maar naar de Campus moesten komen met een taxi zodra we er waren. Prima, doen we dat toch. Netjes onze koffer opgehaald, wat geld gewisseld en naar de uitgang.
Ken je dat gevoel dat je op vakantie bent per vliegtuig en je gaat door de deuren naar de uitgang en er staat gewoon niemand op je te wachten. Dat voelt stiekem als een teleurstelling, terwijl je eigenlijk heel goed weet dat er niemand voor jou staat. Nou, dat gevoel was voor mij heel snel verdwenen.
Er stond een wat oudere man met een mager postuur. Hij had een bordje in zijn handen net als zes anderen. Ik las: C. Deetemer. Juist. Dat had ik kunnen zijn dacht ik nog. En daarboven las ik A. Staal. Hé! Dat zijn wij!
De eerste keer dat mijn naam op zo'n bordje staat. Niet helemaal correct maar ach, hij had ook al veertig minuten op ons staan wachten.
De tengere man, meneer Klein, vertelde iets over dat er wat mis was gegaan met de accommodatie. Maar omdat ik snotverkouden was geworden en mijn oren nog steeds dicht zaten van de vlucht begreep ik er echt niets van. Nou goed, maakt niet uit we gaan naar Cape Town University of Technology.
In de auto hadden we het over Afrikaans praten en Nederlands praten. En het is zó bizar. Je bent veertigduizend kilometer van huis en je kan de mensen hier gewoon verstaan. Mits ze heel langzaam praten en je de tijd geven om na te denken. Maar het is dus wel oppassen wat je zegt.
Aangekomen op de Campus bleek dus dat er nog geen kamers vrij waren in het centrum en we voorlopig in Bellville verblijven totdat er plek is. Geen probleem want de mensen zijn hier echt heel lief. Onze Mams heeft er voor gezorgd dat we ons nu al thuis voelen hier.
De Bellville Campus is echt heel erg groot. Het zijn meerdere complexen van aan de ene kant appartementen en aan de andere kant gebouwen van de Universiteit.
Vandaag hadden we dus de tijd om rond te kijken en 'to explore'. Het terrein is zo ontzettend groot dat we echt bijna twee uur onderweg waren, inclusief zonnen (het is hier 29 graden). Het is zo gek om hier als enige blanke rond te lopen. Nu al helemaal in een kort broekje. Mijn witte benen geven bijna licht.
Achter ons appartementencomplex loopt een spoor. Eens in het uur, heel sporadisch, komt er een trein langs. De eerste keer dat we er een zagen rijden was vrij bijzonder. Sommige ruiten waren ingeslagen, deuren stonden open, mensen hingen uit de ramen en een eerste en tweede klas bestaat er niet. Volgens mij hebben we met open mond staan kijken.
Verder hebben we op de tijdelijke Campus ook ganzen. Heel erg leuk dat ze rondlopen enzo, maar deze ganzen hebben ook een accommodatie. En guess what, dat is naast ons appartement.....dagnachtrustkwak
Op deze Campus hebben we gelukkig wifi, maar ik weet niet of we ook wifi hebben op onze andere Campus. Dus ik kan niet zeggen wanneer de volgende update komt. En de foto's volgen nog uiteraard!
De overstap op Londen Heathrow ging eigenlijk verrassend goed. Op het vergeten van mijn incheckpapieren bij het restaurant na dan. Lang leve kopietjes.
Het vliegtuig naar Kaapstad was echt immens groot. Mijn hemel hoe houden ze zoiets zo lang in de lucht vraag ik me dan af. Maargoed na drie films, wat muziek en gesnurk waren we toch echt in Kaapstad geland. KAAPSTAD! Here we are!
Tijdens onze overstap in Londen kregen we een mailtje dat we zelf maar naar de Campus moesten komen met een taxi zodra we er waren. Prima, doen we dat toch. Netjes onze koffer opgehaald, wat geld gewisseld en naar de uitgang.
Ken je dat gevoel dat je op vakantie bent per vliegtuig en je gaat door de deuren naar de uitgang en er staat gewoon niemand op je te wachten. Dat voelt stiekem als een teleurstelling, terwijl je eigenlijk heel goed weet dat er niemand voor jou staat. Nou, dat gevoel was voor mij heel snel verdwenen.
Er stond een wat oudere man met een mager postuur. Hij had een bordje in zijn handen net als zes anderen. Ik las: C. Deetemer. Juist. Dat had ik kunnen zijn dacht ik nog. En daarboven las ik A. Staal. Hé! Dat zijn wij!
De eerste keer dat mijn naam op zo'n bordje staat. Niet helemaal correct maar ach, hij had ook al veertig minuten op ons staan wachten.
De tengere man, meneer Klein, vertelde iets over dat er wat mis was gegaan met de accommodatie. Maar omdat ik snotverkouden was geworden en mijn oren nog steeds dicht zaten van de vlucht begreep ik er echt niets van. Nou goed, maakt niet uit we gaan naar Cape Town University of Technology.
In de auto hadden we het over Afrikaans praten en Nederlands praten. En het is zó bizar. Je bent veertigduizend kilometer van huis en je kan de mensen hier gewoon verstaan. Mits ze heel langzaam praten en je de tijd geven om na te denken. Maar het is dus wel oppassen wat je zegt.
Aangekomen op de Campus bleek dus dat er nog geen kamers vrij waren in het centrum en we voorlopig in Bellville verblijven totdat er plek is. Geen probleem want de mensen zijn hier echt heel lief. Onze Mams heeft er voor gezorgd dat we ons nu al thuis voelen hier.
De Bellville Campus is echt heel erg groot. Het zijn meerdere complexen van aan de ene kant appartementen en aan de andere kant gebouwen van de Universiteit.
Vandaag hadden we dus de tijd om rond te kijken en 'to explore'. Het terrein is zo ontzettend groot dat we echt bijna twee uur onderweg waren, inclusief zonnen (het is hier 29 graden). Het is zo gek om hier als enige blanke rond te lopen. Nu al helemaal in een kort broekje. Mijn witte benen geven bijna licht.
Achter ons appartementencomplex loopt een spoor. Eens in het uur, heel sporadisch, komt er een trein langs. De eerste keer dat we er een zagen rijden was vrij bijzonder. Sommige ruiten waren ingeslagen, deuren stonden open, mensen hingen uit de ramen en een eerste en tweede klas bestaat er niet. Volgens mij hebben we met open mond staan kijken.
Verder hebben we op de tijdelijke Campus ook ganzen. Heel erg leuk dat ze rondlopen enzo, maar deze ganzen hebben ook een accommodatie. En guess what, dat is naast ons appartement.....dagnachtrustkwak
Op deze Campus hebben we gelukkig wifi, maar ik weet niet of we ook wifi hebben op onze andere Campus. Dus ik kan niet zeggen wanneer de volgende update komt. En de foto's volgen nog uiteraard!
-
29 Januari 2014 - 23:46
Ellen:
Hee meis!
Wat ontzettend fijn om te lezen dat je goed bent aangekomen. Ga er lekker van genieten en ik kijk nu al uit baar je volgende verslag!
Hele dikke kus en veel liefs uit het koude Apeldoorn <3 -
30 Januari 2014 - 11:14
Shari:
Hola chicka!
Super leuk om te lezen hoe het daar gaat en fijn dat de mensen er zo aardig zijn! Geniet er van meid want de tijd is zo voorbij -
30 Januari 2014 - 11:24
Jiska:
Super leuk om te lezen meid! Heel veel plezier! XXX -
30 Januari 2014 - 12:17
Florien:
Char! Wat leuk om te lezen dat het allemaal goed is gegaan en dat je er echt bent nu! Heeeel veel plezier, en we missen je heus in zwollywood :(
xxxxx -
30 Januari 2014 - 16:02
Ilse V:
Hey char! Leuk om te lezen! Kijk al uit naar je volgende reisverslag ;) Veel plezier! xx Ilse -
30 Januari 2014 - 19:12
Renée:
Dag lieve Lotti, heb alle schroom afgeschud en zelfs FB bezocht om jouw blog te vinden! Geniet Geniet Geniet!! kus, mam -
30 Januari 2014 - 20:46
S!moon:
Lotte! Wat heerlijk dat het avontuur nu echt begonnen is! We reizen mee in je rugtas hoor! En ik zie dat je de goede opleiding hebt gekozen; je hebt een leuke manier van schrijven! Geniet er van en blog af en toe lekker over alle mooie, spannende, gekke en gave dingen die je meemaakt! Maak ons naar jaloers..;-)
dikke X
-
31 Januari 2014 - 20:46
Charlotte Dettmers:
Wat een lieve reacties! Foto's plaats ik nu nog even op Facebook omdat de wifi hier en deze site niet zo goed samengaan. Ik laat snel weer van me horen en leuk dat jullie mijn verhaaltjes lezen!! :)
Heel veel liefs! -
01 Februari 2014 - 11:03
Dick:
Hoi, hoi. Wat fijn dat je het naar je zin hebt. Leuke foto's hoor op FB en je auto doet het hem. Veel plezier en geniet er van. Groetjes vanuit een zonovergoten (maar niet heus) Dieren. -
30 Maart 2014 - 19:31
Piet En Ria:
Dag Charlotte. Hopelijk gaat het goed met je.ik kan je jammergenoeg niet meer volgen.ik zal nog wel eens goed zoeken.veel liefs van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
